De kepèl van de Hasselt. Gedicht door Piet van Beers

De kepèl van de Hasselt.

In Lôon op Zaand ligge men roots moete weete.

Meej den “Bieboer”…Fraater Alberto…

Ginge we vanèùt Lòon meej en hil klas

nòr de Hasselse kepèl

ast wir Maaimònd was

Ik zèè’t meej men zis èn taageteg

nog nie vergeete.

 

Oover et Spinderspad

 dur et karspoor en et zaand

Dolle èn springe…

mar ok bidde èn zinge meejpesaant.

Bezwit èn zwart… ons neusgaote vol stof,

droege we in de kepèl bij òn Maria’s lof.

Ènne….(dènk er om)

ast bidde was gedaon

dan zomme daor bèùte

 nòr de kròmkes toe gaon.

 

Enne tôoverbal,lèksteel,

Joodevet,ge hagget vurt kieze.

Mar rap……

we han ginne tèèd te verlieze.

Jè….dè was aaltij en hêel gedoe èn….

We moese nog trug nòr ons dörpke toe.

= = =

Ast naa wir Maaimond

is koom ik er wir.

Mar….ik kôop nôot

 ginne lèksteel mir.

===PJM===