
De kepèl van de Hasselt. Gedicht door Piet van Beers
De kepèl van de Hasselt.
In Lôon op Zaand ligge men roots moete weete.
Meej den “Bieboer”…Fraater Alberto…
Ginge we vanèùt Lòon meej en hil klas
nòr de Hasselse kepèl
ast wir Maaimònd was
Ik zèè’t meej men zis èn taageteg
nog nie vergeete.
Oover et Spinderspad
dur et karspoor en et zaand
Dolle èn springe…
mar ok bidde èn zinge meejpesaant.
Bezwit èn zwart… ons neusgaote vol stof,
droege we in de kepèl bij òn Maria’s lof.
Ènne….(dènk er om)
ast bidde was gedaon
dan zomme daor bèùte
nòr de kròmkes toe gaon.
Enne tôoverbal,lèksteel,
Joodevet,ge hagget vurt kieze.
Mar rap……
we han ginne tèèd te verlieze.
Jè….dè was aaltij en hêel gedoe èn….
We moese nog trug nòr ons dörpke toe.
= = =
Ast naa wir Maaimond
is koom ik er wir.
Mar….ik kôop nôot
ginne lèksteel mir.
===PJM===